Water eten, visualisatie oefeningen, niet denken aan roze olifanten, adam en eva ... het kan niet missen, we hebben het vandaag over smaakbeleving en voedsel in breder perspectief.
Bij een van de oefeningen moeten we elkaar voeden. Dit voelt best goed aan: eindelijk iemand die mijn gulzige gedrag controleert! Mijn buurvrouw (die ik voed) voelt zich net een hulpeloos, afhankelijk kind en vindt dit niet prettig.
De opdracht ogen, oren en neus dicht ... mond open klinkt een beetje als een kinderfeestje ... spannend zeg ... maar wel leuk (de meesten vinden het eng). Eerst mogen de oren en neus open ... het proeft vreemd ... het heeft een schil en is korrelig, maar het is geen appel ... het duurt toch best even voordat ik er een peer van kan maken! Het doet me denken aan de scene uit city of angels waarin de smaak van een peer (ook) wordt beschreven.
Het lijkt wel of (door de opwinding?) het zoete van de peer niet goed waarneembaar is. Zeker als ik daarna nog een 'gewoon' stukje neem. Heeft waarneming van voedsel en stress echt invloed op de smaak? Het lijkt er toch echt wel op! De suggestie om je voor het eten te ontspannen (liefst een half uurtje, maar bidden mag ook) spreekt me aan ... bereid je voor op het mooie wat komen gaat.
Vaag? Tja ... ik denk toch van niet ... hoe vaak werk je niet iets naar binnen zonder het écht geproefd te hebben?
De theorie over de vier natuurelementen uit de westerse natuurgeneeskunde biedt mooie uitgangspunten om verder over na te denken en te discussiëren. Al kom ik er niet helemaal uit ... De twee assen waarbinnen we ons begeven zijn van warm (extravert) naar koud (introvert) en van denken naar voelen. Maar waar zit ik zelf op deze assen?
De opdracht voor vandaag was om iets mee te nemen dat je heeeeel erg lekker vindt. Spiritualiteit en voedsel, bidden ... en wat heb ik meegenomen voor deze opdracht ... een appel! Mijn gevoel en denken zeggen me tijdens de oefening hem niet op te eten ...
Laat je voeden ... zijn de laatste woorden van de docent ... tja ... dat is vandaag wel gelukt ... nu die wijsheid en compassie nog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten